Orman, Tüm canlıların oksijen ihtiyacını karşılayan geniş bir alanda ağaçlarla kaplı yaşam kümesidir. Bu toplumun büyük elemanı ağaçlardır. Ağaçların altlarında ise orman altı örtüsü olarak tabir edilen örtü içerisinde çalılar, otsu bitkiler, mantarlar mikro organizmalar bulunmaktadır. Ayrıca binlerce çeşit hayvan da ormanı yaşam alanı olarak kullanmaktadır.

Orman: Yeryüzünde karalarının yaklaşık olarak %30'luk bir bölümünü kaplamaktadır. Ormanlar bulundukları iklime uygun çeşitlilik gösterir. Her orman kuşağının belli özellikleri ve ağaç çeşitleri vardır.

Ekvatoral Yağmur Ormanı: Yüksek sıcaklık ve rutubetin bulunduğu kuşakta ortaya çıkmıştır. Nem ve yüksek sıcaklığın verdiği büyüme ve gelişme imkânıyla ağaçla hızlı bir biçimde büyür ve yayılma eğilimi ortaya koyar. Bu ormanlarda ağaçların büyüme ve gelişiminin hızlı olması yıllık sıcaklık ortalamasının 20 ile 30 °C aralığında en soğuk döneminde 18 °C'nin altına düşmemesi gereklidir. Yıllık yağış miktarının da 2000 mm'yi geçmesi gereklidir. Bu ortalamaların yakalandığı bölgelerde Ekvatoral yağmur ormanları yer almaktadır. Hindistan, Endonezya, Amazon kıyıları gibi yerler bu tip ormanların oluştuğu alanlardır.

Ağaçlarının büyük bir kısmı daima yapraklıdır. Bu ağaçların güneşe doğru yükseldikleri için gövdeleri şekil bakımından düzensizdir, dallanmaları aralıklıdır ve tepeleri de zayıftır. Bu ağaçların üzerinde çeşitli otsu bitkiler yetişir, sarmaşıklarda gövdelerini sararlar. Bu ormanlar kendi içinde dört kısımda incelenir:

Kış Ormanı: Tropikal iklimin görüldüğü yerlerde oluşan bu orman tipinin ön büyük özelliği yazları sıcak ve kurak geçtiği için yapraklarını ilkbahardan itibaren döker, sonbahardan itibaren de açarlar. Kışları yapraklı olmalarından dolayı da kış ormanı adı verilmektedir. Genellikle ağaçlar kısa boyludur, büyüme ve gelişmeleri çok yavaştır. Bu ağaçlar, ekmek ağacı, maymun ve şemsiye akasyalarıdır. Bu orman tipleri Güney Amerika, Hindistan ve Afrika sahillerine görülür.

Yaz Ormanı: Kış mevsimi ile yaz mevsiminin sıcaklık farklarının yüksek olduğu kışların serin yazların ise sıcak olduğu özellikle kuzey yarım kürede görülen ormanlardır. Yapraklı ağaçlar yapraklarını sonbaharla birlikte döker, ilkbaharla birlikte yaprak açarlar. Bu ormanların tipik ağaçları ise gürgen, ıhlamur, kayın, meşe, kestane, karaağaç, huş, akçaağaç gibi ağaçlardır.

Sert Yapraklı Orman: Yaz mevsimi sıcak ve yağılar ise son derece az, kış mevsimi ise ılıman ve yağışların bol olduğu yerlerde görülür. Ağaçlar her daim yapraklıdır. Yaprakları dökülmediği için oldukça serttir ve kış mevsiminde bile fotosentez gerçekleşmektedir. Şili, Kaliforniya ve Akdeniz sahillerinde görülmektedir. Bu ormanların tipik ağaçları ise kızılçam, Halep çamı, fıstık çamı mantar meşesi, pırnal meşe, kermes meşesi, defne ve yabani zeytindir.

İğne Yapraklı Orman: Sedir, katran, ladin, göknar, çam, ardıç, servi, arakorya gibi ağaçların bulunduğu ibreli ya da iğne yapraklı adı verilen türlerin hâkim olduğu orman tipidir. Kışları oldukça soğuk olduğu, yazlarında nispeten sıcak olduğu iklimlerde yetişmektedirler. Ağaçların gövdeleri düz ve dalları oldukça azdır.

Dünyadaki tüm canlıların oksijen kaynağıdır. İnsanlar ilk zamanlardan beri ormandan beslenmek, ısınmak, eşya, araç ve gereç yapmak için yararlanmaktadırlar. Günümüzde de birçok insanın geçim kaynağıdır. Gelişen endüstrinin neredeyse yarısından fazlasına ham madde sağlamaktadır. Keresteden kozmetiğe kadar birçok alanda orman ürünleri kullanılmaktadır.

Ekolojik denge açısından ormanlar endüstriyel kullanım için tehlikeli bir biçimde hızla azalmaktadır. İnsanoğlu oysaki geleceği bugünden tüketmektedir. Bu aşırı tüketim mutlaka frenlenmeli ve dünya oksijen kaynaklarından olmamalıdır. Ormanlar oksijen üretiminin dışınca birçok canlıya yaşam alanı sunarak hayatlarını idame ettirmelerini sağlamaktadır.